Propozycja kontemplacji ewangelicznej według „lectio divina”
XVIII Niedziela Zwykła (Przemienienie Pańskie)
6 sierpnia 2017 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Najmilsi: Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale nauczaliśmy jako naoczni świadkowie Jego wielkości. Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.
(2P 1,16-19)
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Piotr Apostoł we fragmencie z jego Drugiego Listu, który czytamy w dzisiejszej liturgii, nawiązuje do wydarzenia, które miało miejsce na Górze Tabor, do Przemienienia Pana Jezusa. Tam też obecni uczniowie, w tym Piotr, słyszeli głos z nieba, głos Ojca, który potwierdzał Boże Synostwo Pana Jezusa oraz Ojcowskie umiłowanie i w Nim upodobanie. O tej czci i chwale Bożego Syna mówią też prorocy w swych Pismach. Piotr zachęca, abyśmy się trzymali ich nauki jak światła lampy pośród ciemności. Piotr w swym świadectwie o wielkości Pana Jezusa bazował na jednym i drugim, na osobistym doświadczeniu, jak tym z Góry Tabor i Pismach prorockich. Nam pozostają Pisma. To z nich czerpiemy moc do dawania świadectwa o wielkości Pana Jezusa. To w nich odkrywamy piękno i dobroć życia Pana Jezusa.
Czy daję świadectwo o wielkości Pana Jezusa? Czy jednym z elementów tego świadectwa jest fakt, jak uczył Jan Chrzciciel, że On wzrasta a ja się umniejszam? Czy moc i siłę do tego świadectwa czerpię z Pism natchnionych a szczególnie z Ewangelii? Czy i ja darzę Pana Jezusa coraz większą miłością i mam w Nim coraz większe upodobanie? Czy ta miłość i to upodobanie można rozpoznać obserwując moje życie? Czy sam zdaję sobie sprawę z wielkiej miłości, którą darzy mnie Pan i z Jego wobec mojej osoby upodobania? Czy dzięki współpracy z Bożą łaską, w moim życiu dokonuje się ciągła przemiana, ciągły wzrost, ciągła progresja, czy z dnia na dzień coraz bardziej staję się Bożym człowiekiem?
Pomodlę się za wszystkich, którzy dają świadectwo o wielkości Pana Jezusa, aby w nim nie ustali i byli coraz bardziej przekonywujący. Pomodlę się o dar ciągłej przemiany życia według Chrystusowej Ewangelii. Pomodlę się za wszystkich pielgrzymów podejmujących trud wędrówki do Domu Maryi, Pani Jasnogórskiej.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie,
a Ty karmisz ich we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę
i karmisz do syta wszystko, co żyje…
(Ps 145,15-16)
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Otwierasz rękę, karmisz nas do syta
***
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )